نجار پیری خود را برای بازنشسته شدن آماده می کرد. یک روز او با صاحبکار خود موضوع را درمیان گذاشت. پس از روزهای طولانی و کار کردن و زحمت کشیدن ، حالا او به استراحت نیاز داشت و برای پیدا کردن زمان این استراحت میخواست تا او را از کار بازنشسته کنند. صاحب کار او بسیار ناراحت شد و سعی کرد او را منصرف کند ، اما نجار بر حرفش و تصمیمی که گرفته بود پافشاری کرد. سرانجام صاحب کار درحالی که با تأسف با این درخواست موافقت میکرد ، از او خواست تا به عنوان آخرین کار ، ساخت خانه ای را به عهده بگیرد.نجار در حالت رودربایستی ، پذیرفت درحالیکه دلش چندان به این کار راضی نبود. پذیرفتن ساخت این خانه برخلاف میل باطنی او صورت گرفته بود. برای همین به سرعت مواد اولیه نامرغوبی تهیه کرد و به سرعت و بی دقتی ، به ساختن خانه مشغول شد و به زودی و به خاطر رسیدن به استراحت ، کار را تمام کرد. او صاحب کار را از اتمام کار باخبر کرد. صاحب کار برای دریافت کلید این آخرین کار به آنجا آمد. زمان تحویل کلید ، صاحب کار آن را به نجار بازگرداند و گفت: این خانه هدیه ایست از طرف من به تو به خاطر سالهای همکاری!
نجار ، یکه خورد و بسیار شرمنده شد. در واقع اگر او می دانست که خودش قرار است در این خانه ساکن شود ، لوازم و مصالح بهتر و تمام مهارتی که در کار داشت را برای ساخت آن بکار می برد.
یعنی کار را به صورت دیگری پیش میبرد.

 این داستان ماست.
ما زندگیمان را میسازیم. هر روز میگذرد.
گاهی ما کمترین توجهی به آنچه که میسازیم نداریم ، پس در اثر یک شوک و اتفاق غیرمترقبه میفهمیم که مجبوریم در همین ساخته ها زندگی کنیم.
اگر چنین تصوری داشته باشید ، تمام سعی خود را برای ایمن کردن شرایط زندگی خود میکنیم. فرصت ها از دست می روند و گاهی بازسازی آنچه ساخته ایم، ممکن نیست.
آری ، درست است .
شما نجار زندگی خود هستید و روزها، چکشی هستند که بر یک میخ از زندگی شما کوبیده میشود.
یک تخته در آن جای میگیرد و یک دیوار برپا میشود.

مراقب سلامت خانه ای که برای زندگی خود می سازید باشید "باران عشق"
****عیدتون مبارک****

نظرات شما عزیزان:

بنیامین

ساعت21:27---29 فروردين 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام خیلی از وبلاگتون خوشم امد حتما به وبلاگ منم سر بزنید راستی منو با اسم پسر ایران حتما لینک کن خیلی دوست دارم با شما کار کنم دوست دارم یادت نره به من سر بزن .بای09369119722
پاسخ:سلام لطف داری گلم

سرونازشیراز

ساعت20:43---15 فروردين 1391

پاسخ:سلام مرسی احمد جان....منو باحضورگرمت همیشه شرمنده میکنی.... موفق باشی یاحق

sajad

ساعت11:53---12 فروردين 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام دوباره

سال نو بر شما و خانواده گرامی مبارک
پاسخ:سلام سجاد جان مرسی ...سالنوی شما هم مبارک

حمیدرضا رضوی

ساعت20:30---5 فروردين 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

پاسخ:
پاسخ:یه شاخه گل تقدیم به کسی که کیمیاست/جنس مهرش از صفاست/حسابش از همه دنیا جداست

ممنون از همراهیت....موفق باشی یاحق

محمد

ساعت18:38---5 فروردين 1391

- [ایمیل]

براستی چه میشه کرد؟
پاسخ:عزیزم پیدا کردی به منم بگو خوشحال میشم

داداش ایلیا

ساعت14:02---2 فروردين 1391

[وب سایت]

سلام





براستی که حکایتی بود واقعی از زندگیی که نقش کردار ماست بر لوح زمانه بودنمان . چه زود دیر میشود ...و چه دیر به خود میرسیم در لحظه ای که وقت رفتن و پرواز رسیده ...





کاش میخهایمان را با چکش عشق الهی به تخته های کاغذی افکار و گفتار و کردارمان محکم تر می کوبیدیم و خانه ای میساختیم تا همیشه ی روزگار ماندنی . آنچنان که موزه ای میساختیم از روزهای بودنمان تا عبرتی باشد برای آنانی که یادگاران مایند در زمین خاکی ...





ایلیاپاسخ:سلام
امیدوارم...
پاسخ:سلام ممنون از حضورگرمت....متن واقعا زیبایی بود...موفق باشی یاحق

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: