|
آسمون دلدادگی 
| ||||||||||||||||||||||||||
|
لینک دوستان
|
مدتیه می خوام .... گوشه ای از حسی که در این اولین سفر دلمون داشتیم اینجا به یادگار بنویسم ....امـا!... نمی دونم از کجـــا شروع کنم، هنوز تحت تاثیر روزهای با هم بودنمون هستم که برام شیرین ترین و رویایی ترین واقعیت زندگی ام بود ... مرزی بین رویا و واقعیت و شبیه خوابی ناز بود. که نمی خواستم هرگزتموم بشه،و دلم هیچ بیداری نمی خواست آرام بخش، و زیباترین، فصل زندگی من در دیدارمون ورق خورد ، الان وقتی که تصور می کنم و همه ی لحظه ها از جلوی چشمام می گذرن ... وقتی چهره ات توی نگاهم زنده می شه همون طور که اولین بار دیدم . لبخندی به لبم میشینه و و بغض می کنم.... ذهنم پره از تصویرهای قشنگی که به زیباترین خاطره هامون تبدیل شد خوشترین لحظه ها و بهترین سفر زندگی ما دوتا اینجوری شروع شد و هر چی خوشبختی که در دنیا بود .به ما داده شد تا حفظش کنیم . برای روزهای مبادا ...برای روزهای سخت و دلتنگی دربی قراری هاو نگرانی روزهای سخت تنها بودن ... برای روزهایی که فکرمون پریشون و آشفته می شه . بیاد بیاریم خاطراتمون روتا در دشواریها باعثِ دلگرمی و آرامش ما بشه خاطره ی نگاه و دستای ما، که هم رو پیدا کردن ودر هم قفل شدن . انگار که هرگز از هم جدا نبودن... و اینکه فقط کافی بود کنارم بودی و من خوش بخت ترین و کاملترین و عاشقترین روی زمین میشدم... و نمی خواستم حتی یک لحظه اش رواز دست بدم دلتنگ سنگفرشهایی هستم که ردِ قدمهای ما بر تک تک اونا به جا مونده دلتنگ اولین نگاهت در نگاهم .... دلتنگ اولین بوسه بر دستهای هم زدن از سر عشق و احترام !.. و اولین ! ... ... همیشه از یادآوری لحظه ها ی باهم بودن هر دو با هم مست خوشی می شیم... صاحب جان و دلم ... در آمد و رفت این روزمره گی ها بیشتر از قبل جای خالی ات رو احساس می کنم. به تو نگفته بودم ...که اینروزا حساس تر شدم . و شبها اینقدر فضای سینه ام تنگ میشه که دیگه هیچ جور خوابم نمیبره "روزها وشب هاو لحظه هایی که اینجا نیستی خیلی سخت میگذره رفیق " هیچ کس نمی تونه جات رو بگیره..... جای تو هیچ وقت با هیچ چی پر نمیشه خودت جای همه چی رو پر کردی با اینکه با هم هستیم ولی باز احساس دلتنگی می کنم این چه حس عجیبیه فقط این حس رومن و تو می فهمیم این حس رو با هیچ چی عوض نمی کنم درست که این دلنتنگی سخته ولی این سختی با تو به چشم نمی یادسخته اما شیرینه حالا که تو رودارم دیگه هیچ چی رو جز تو نمی خوام... تواین غروب جمعه بازم دلم هوای آغوشی روداره... که بی منت به آتـش بکشه تمام نبودن هات رو..... یاحق
سلام خداجون... منم "بچه ی آدم"خوبم خدای مهربون.... خوشحالم که تو حداقل معنی این خوب بودنم رو حس میکنی.. دیگه لازم نیس که برات رل بازی کنم.... نقشام همیشه پیش تو بهترین از آب در میاد. چون کارگردان زندگیم خودتی ... فقط یه نموره فارسی بنویس تا موقع خوندن دچار اشکال نشم.. باور کن همه جوره قبولت دارم ها!!ولی یه وقتا اصلا زبونت رو نمی فهمم. همین زبون نفهمیمم باعث شده که این همه سوال تو این مغزم مثه ماشینی که چراغ راهنماش گیر کرده دورِ میدونت هی بچرخه... دِ آخه نمی فهمم این بند دل آدما کجاست؟؟ که گاهی با یه اسم.. یه نگاه.. با حضور یه نفر .. و یا با یه لبخند “پاره میشه” خوب آدرسشو درست بگو تا محکمش کنم... دیگه از تو که نمیشه پنهون کرد....آره درست گرفتی مطلب رو، بندِ دلِ این "بچه ی آدم" خیلی وقته پاره شده... همیشه برایم سواله:اگه قراربودروزی نداشته باشمش، پس چرا کاری کردی که دوستش داشته باشم!! ببین آخه نوکرتم آدمای اطرافم زیاد شدن همشون یه جواریی دوستم دارن قبول ...یه جورایی مخلصِ همه اشون هستم ولی چه سود! وقتی اونی که باید باشه نیست!! .خداجون دیدی که دیشب چه به روزه این دلِ مست خرابم آوردم... خودت شاهد بودی که دیشب یهو دلم کودتا کرد... البته این کارِ هرشب و هر لحظه اشه.... نمی دونم قبلا گاردِآهنین خوب از پسش بر میاومدو سریع جم وجورش میکرد...ولی این روزا دیگه گاردِ آهنینم از عهده ی کاراش خوب برنمیاد... خب چیکارش کنم "او"رو میخواست... سرم رو کردم زیر بالش آروم به دلم گفتم: دوره دموکراسی گذشته میزنم لهت میکنما!!! اخه دل آدمم اینقد پرررو؟؟؟ ولی بازم آروم نشد... حقیقتش اینه که حـواسم اصـلا ايـنجا نــيسـت ...! مـي بـينم ، مـي شـنوم ، بـو مـي کِـشم و هـمون حـرکـاتِ مـعمولي ديـگه ... ولــي.... "دلـم" يـه جـاي ديـگه سـت ... ؛ اصــلا ايــنجا نــيسـت ! دیگه خداجون موندم تو کاره این دل.... دیگه دل رو سپردم به خودت ....خودت یه جورایی آرومش کن. امضا:"بچه ی آدم" دارم از" تــــو" حـــــرف مــــیـــزنــــم... "تو" که روحــــت با نـــوشــــتــــه هــــام آروم میشه... کاش کنارم بودی ولی ایـــــرادی نـــــداره... هنوزم صبورم ویـــــاد "تــــو" بــــه نــــوشـــتــــه هــــام رنــــگ مـــیـــده. خوشحالم که"دیـگری" هم بخـونه و آروم بگیـره"ذهن پــــریـــشونـــش" **رفـــیـــق** یاحق
رفته بودم به یادت قهوه ای تلخ بخورم که دیدم کافه چی روی میزش نوشته بود: "اینجا طعم دلتنگی تلخ تراز قهوه است"... کم کم فصل دو نفره ها تو راهه... یه وقتایی هست دیگه هیچی آرومت نمیکنه... نه گریه میکنی... نه داد و فریاد میکنی... فقط یه نفس رو عمیق میکشی. . یه لحظه هایی... شـهــریــور هـــم در حـــال ِ رفــتــنه زودبرگرد یاحق
مثه کوه پشت و پناه همیم ولی هر دومون دستامون خالیه هنوز نمی دونم اگه ببوسمت تو می روی جهنم یا من؟ ولی چه فرقی میکنه چون طبق دینمون هردوجهنمی هستیم این روزای کشدار ، رنگ و بوی خاصی داره بدجوری دارم سعی می کنم بفهممش اما یکی مثل همیشه اون بالا نشسته و داره بهم می گه صبر کن همیشه حس می کردم اونهایی که موندگار شدن، یه روزهایی رفتن رو به موندگار شدن ترجیح دادن ویا رفتن رو به برگشتن و شاید همین رمز موندگار شدنشون باشه این که چی گذشت به من، رازیه که تا ابد تو سینه م باقی می مونه که هر کس و هر چیز حرمت خودش رو داره اما، این رو خوب می دونم محبت واقعی و عشقی که خالص توی سینه ی منه ، دوست دارم موندگاریش قدر تمام عمرم دوام بیاره و تو ای موندگارترین بخش وجودم، بودنت اندازه همه زمان های عاشقی از ازل تا ابد، گرمم می کنه دوست دارم باز هم بجنگم، باز هم صبر کنم، باز هم برای داشتنت حتی دور وحتی دیر تلاش کنم یادت باشه بلاخره یک روز آغوشت رو از بالشت می دزدم یادت باشه تو پناه منی، که عشق همیشه امن ترین مامن بوده و هست برای من حتی در اوج تنهاییم که من هنوز به معجزه عشق ایمان دارم دستای مهربون و چشمهای نافذ و همیشه مهربونت رو می بوسم و خورشیده احساست رو تنگ در آغوش می گیرم، بهترین من روی بودنت حساب می کنم و این از کمیاب ترین حسای خوب این دوره زمونه ست. یاحق
بهت قول دادم که دیگه نگم خیلی دلتنگتم... که خیلی دوستت دارم... ولی ببین... گوش کن: فرقی نمیکنه من و تو متولد کدوم برج سالیم! مهم اینه که... اگه تو نباشی... من همیشه برج زهرمارم! هوای دو نفره؛ نه ابر می خواد ، نه بارون ، نه یک بعدازظهر پائیزی فقط کافیه حواسمون بهم باشه … بعدم زندگي كردن كه به همين راحتي ها نيست جانِ من! بايد باشه بهونه هايي كه نبودشون نابودت كنه.. مثل خنده هاي كسي نگاه خاصي صدايي چشم هايي تكه كلام هايي.. اصلا آدم بايد براي خودش نيمكت دونفره اي داشته باشه... تا عصر به عصر به اون سر بزنه.. شب كه شد بايد شب بخيرهايي رو بشنوه.. بايد باشن كوچه ها و خيابان و پياده روهايي كه از قدم هات خسته شن. فنجان هاي قهوه اي كه فالشون عشق باشه ميزي تو كافي شاپ بايد شاهد خاطرات آدم باشه.. بايد باشن ريتم ها و موسيقي هايي كه دگرگونت كنن.. حتي بايد بوي عطري خاص تو زندگيت حس شه.. دست خطي كه دلت رو بلرزانه.... عكسي كه اشكت را در بیاره.. فقط اگه دوستم داری دعوام نکن..... ببین امروزم با "بی تو"بودن گذشت... خوش به حال "یادم" که همیشه باتوست.... بعدم دیگه اصلا احتیاجی به تسبیح ندارم.... فقط دستاتو که تو دستام بذاری ... بابندبندِانگشات ،ذکرِدوست داشتنت رو سرمیدم.. یاحق
به نظرم وصال همیشه تو لحظه تعریف می شه گاهی یه نگاه مشترک گاهی یه بوسۀ مشترک گاهی یه حس مشترک با کسی که هیچ سنخیتی با آدم نداره گاهی افکار مشترک شاید همیشه نشه به نقطه مشترکی در رابطه با وصال و تعریفش برسیم شاید اصلا مهم نباشه وصال از نظر بقیه چیه اما همیشه مهمه وقتی شرایط و نیاز هر نوع و هر نگاه و هر منظری از وصال محیا بود، به خودمون جسارت چشیدنش رو بدیم وصال می تونه خیلی شیرین باشه، اما رفتنِ یه راه با همراهیِ یه همراهِ همدل، لذتش کم از شیرینیِ وصال نیست ای کاش اینبار کم نیارم، ای کاش اینبار دائم سر حضور یه موجود دوست داشتنی و پاک و هزار و یک دلیل و مصلحت دیگه کم نیارم، ای کاش اینبار خدا باز زورش رو نشونم نده و مهارتش رو توی برگردوندن تقدیر که من همیشه سر تعظیم فرود آوردم به مصلحتش اما اینبار گله دارم، فریاد دارم، بغض دارم و انگار مخزن صبر دلم سر ریز شده و منتظر جرقه ای برای انفجارم همۀ ماها لزوم حضور یه دوست رو توی زندگیامون حس کردیم دوستی که اگه حتی هیچ کاری هم از دستش بر نیاد، همین که فقط و فقط صادقانه به حرف آدم گوش بده و قضاوت نکنه، شاید بزرگترین باررو از روی دوش ما برداره یه دوست، که هرچی تو دل آدم سنگینی میکنه بتونی پیشش بیرون بیاری مهم نیست که کیه و کجاست وچند سالشه و چه شرایطی داره مهم اینه که می تونی مدتی رو باهاش رو نیمکت کهنۀ یه پارک و یا گوشه یه کافی شاپ بشینی و حرف بزنی یک وقت هایی فکر میکنم مرد بودن چقدر می تونه غمگین باشه. هیچ کس از دنیای مردانه نمی گه هیچ کس از حقوق مردا دفاع نمیکنه. هیچ انجمنی با پسوند «مردان» خاص نمیشه. مردا نمادی مثل رنگ صورتی ندارن. این روزها همه یک بلند گو دست گرفتن و از حقوق و دردا و دنیای زنامیگن. در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردهاست. یکی از همین مردهایی که دوستمون دارن. وقتی میخوان حرف خاصی بزنن هول می شن. حتی همون مرد هایی که دوستمون داشتند ولی رفتن.... یکی از همین مرد های همیشه خسته. از همین هایی که از 18 سالگی دویدن روشروع میکنن. و مدام باید عقب باشن. مدام باید حرص رسیدن به چیزی رو بخورن. سربازی، کار، در آمد، تحصیل... همه از مرد ها توقعی دارن ما هم برای خودمون خوشیم! مثلا از مردی که صبح تا شب داره برای در آمد بیشتر برای فراهم کردن یک زندگی خوب برای ما که عشقشون باشیم به قولی سگ دو می زنه، توقع داریم که شبش بیاد برامون حرفای خوب بزنه و توقع داریم که عضو ارشد هیات مدیره ی شرکت واردات باشه. توقع داریم همزمان دوستمون داشته باشه، زندگی مون رو تامین کنه، صبور باشه و دلداریمون بِدِه، خوب کار کنه و همیشه بوی خوب بِدِه و.......... و با ما مهمونی هایی که دوست داریم بیاد و هر کسی رو که ما دوست داریم دوست داشته باشه و دوست های دوران مجردیشون رو فراموش کنه... هیچ زن زیباتری را اصلانبینه و حتی یک نخ هم سیگار نکشه! مرد ها دنیای غمگین صبورانه ای دارن. بیایید قبول کنیم. مرد ها صبرشان از ما بیشتره. وقت هایی که داد میزنند وقت هایی هم که توی خیابان دست به یقه می شن وقت هایی که چکشون پاس نمیشه وقت هایی که جواب اس ام اس شب به خیر را نمیدن وقت هایی که عرق کردن تموم این وقت ها خسته ان و احتمال غریب به یقین کمی غمگین. و ما موجودات کوچک شگفت انگیز غرغروی بی طاقت رو دوست دارن. دوستمون دارند و ما همیشه فکر میکنیم که نکنه من رو برای خودم نمیخواد ، نکنه من روفقط برای هم آغوشی هاش میخواد؟ در حالی که دوستمون دارن؛ ساده و منطقی... مرد ها همه دنیایشون همین طوریه. ساده و منطقی... درست بر عکس دنیای ما. مردها احتمالا دلشون زنی میخواد که کنارش آرامش داشته باشن. کمی آرامش در ازای همه فشار ها و استرس هایی که برای خوشبخت کردن ما تحمل میکنن کمی آرامش در ازای قصر رویایی که ما طلب میکنیم... بر خلاف زندگی پر دغدغه ای که دارند، تعریف مردها از خوشبختی خیلی ساده اس. فقط همین. ایننارو گقتم که بدونی درکت میکنم بی هیچ چشم داشتی... فرشته من ، افتاب روزگار ابریم ، بارون استجابت دعای نیمه شبم ، ديگه از تمام ديالوگ هاي عاشقونه خسته شدم دلم لک زده برای یه عاشقونه آروم که سرم رو بذاری روی سینه ات و بذاری گله کنم از همه کابوسهایی که چشم "تو" را دور دیدن. یاحق
.gif) هـمــــــــــــه جــــــــــــا هـسـتــــــــــــی !
تو نــوشــتــــــه هـام . . .
........................تو خـــیـــالــــــم . . .
......................................تو دنـــیـــام . . .
تــنــهـــا جــایــی کــه بــایــد بــاشــی و نــدارمــت
.................در کــنـــــــــــارمـــــــــــــــــــــــه.................
یاحق
وقتی اومدی، توی دلم انقلابی به پا شد. گربادت دیوونه کننده و هوشیار کننده بود، گردبادت بوی جنون میداد از ابتدا یه وقتایی تو زندگی به یه جاهایی میرسی که حرفاتو زدی، چیزایی رو که باید میشنیدی شنیدی و چیزایی رو هم که باید میگفتی، گفتی اون موقع دوست داری فقط بشینی و خروجی اون همه تلاشت رو ببینی ببینی که دوست داشتنت رو باور کرده، ببینی که شک نداره، ببینی که هیچی و هیچ کس و هیچ موضوعی ولو در ظاهر خیلی منطقی، نمی تونه باعث یه عکس العمل بشه که انتظارش رو نداری اونوقته که چیزی که بر می گرده و سر جاش می شینه، اعتماد به نفسه گم شدۀ این روزای من و تووخیلیا این که بدونی نتیجه گرفتی از اون همه تلاش، از اون همه عشق یه وقتایی تو زندگی به یه جاهایی میرسی که میبینی شکل گرفتی دوست دارم حس نکنم دوری ازم، دوست دارم به خودم بقبولونم که همین دوروبری، همینجاها که اگه دستم رو دراز کنم می تونم لمست کنم دوست دارم حس کنم زیر نم نم بارون جاده تهران چالوس،دونفری خیس شیم، دو نفری لذت ببریم، دو نفری، یکی شیم یه یکی شدنِ دو نفره و لذت بخش وقتى تو نيستى بلاتكليفم مثل گل آفتابگردان توروزاى ابرى از وقتی رفتی دســـتــام رو بـــــا چـــنــــــد کــتـاب و نـــوشـــتــــــه ســــرگـرم کـردم امـا گـول نـمی خــورن هــیــچ چیــز مـعــجـــزه ی دســـتــای تــو نـمـیشه! به چـشـمـات بگـو نـگام نکـنـن بـگـو وقـتـی خـیـره ات مـی شـم سرشـون بـه کـار خـودشـون بـاشـه … !!! نـه کـه فـکـر کـنـی بـازم خـجـالـت مـی کـشـم هـا نـه ! حـواسـم نـیـسـت عـاشـق تـر مـی شم .. . عجیبه قرارامون.... قراربعدی ما:امشب _مثه هرشب_ درسرزمین رویا تو آسمون خیال جایی که برای پرواز دست و پامون رو نبنده، دوراز چشم فاصله ها بی خبراز باید و نبایدها اون دور دورا جایی که منو تو کنار هم معنا میشیم.... ببین یاد گرفتم تورفاقت اینگونه باشم *پایدارتا پای دار* یاحق
دیشب به اندازه همه شبایِ زندگیم حس داشتم پرشده بودم از احساس صحبت از حادثه نبود، صحبت از نور نبود صحبتِ یه حضور بود حضوری که کم کم و نم نم بوجود اومد و رشد کرد دیشب حرف من و دلم بود و تویی که همیشه روح پر پیچ و تابت رو به یه سمت و سو هدایت می کنی و من هر لحظه باید منتظر شدیدترین تغییرات روحیت باشم و اعتراف می کنم خیلی سخته بدونم چه باید انجام بدم که به هیچ جای جهان بر نخوره تا هیچ کس به نبودن و ندیدن و نخواستن و زیاد خواستن و نگفتن و زیاد گفتن محکوم نشه که درد می کشم هر بار که می شنوم عزیزی از عزیزی دور می شه چون تونستن به خصوصی ترین حریم های هم راه پیدا کنن، که یه عمر داد می زنیم عشق می خوایم و وقتی عشق بعد از این همه ناز و کرشمه میاد تو زندگیامون، چه ساده به قشنگ ترین بهانه های ممکن دورش می کنیم این که خیلی وقتا می دونیم من و تو "ما" بشو نیستیم، حرف امروز و دیروز نیست گله ای نیست و توقعی که خوب می دونیم سهممون از هم محبت و صداقت و عشق محدوده که هر آن ممکنه دست خوشِ یکی از تندبادهای سرنوشت بشه یادته از روز اول با خودم عهد کردم و به تو هم گفتم و پاش هم ایستادم که هر چه دلگیریه، پای من بنویس. برای من خیلی باارزشه که "تو"هستی که می تونم باهات از بزرگترین خواسته هامهم به آسونی بگذرم اما خوبِ من، به جونِ نبضِ سریعِ بازوهات، این اندازه از صبر رو توی خودم سراغ نداشتم یه روزی به هر کسی می گفتم که از این منِ بی قرارِ انتظار زیادی نداشته باش، خودم از خودم كلافه ام من باور "ما" نشدن را جَوید م و قورت دادم همۀ اینا رو گفته بودم، اما این تنها زبونِ دردهایِ بی زبونِ منه اگه گاهی لب های همیشه ساکتم به اعتراض باز می شه و می خوام خواسته نشده های همه عمرم رو، و اگه بعضی وقتا حس می کنم باید به"تو" از تو بگم و از" تو" بخونم و از "تو" بخوام و به "تو" فکر کنم، تنها دلیلش اینه که" تو" تکرار شدنی نیستی نازنین تویی که اگه نبودی من انقدر مبتلا به مرضِ امید نمی شدم حکایت امروزم رو هیچوقت دیگه ای از زبون من نمی شنوی، امروز می خوام بدونی به هر شکلی و به هر نحوی و به هر صورتی که باشی دوستت دارم بیشتر از هر چی دوست داشتنی توی دنیاست که اگه تو نبودی برای دوست داشتنت و عاشقانه هام، اینقدر زمان رو مجانی صرف نمی كردم اگه نبودی من برای خودم كلی بهونه داشتم برای تنهایی و رنج اگه نبودی این روزا كه می گذره برای من مخوف تر از اون جنگل هایِ تاریکِ انبوه می شد و من شاید به خیال واهی خودم از اون وحشتِ بی مثال، لذتی هراس انگیز می بردم اگه نبودی آسمون شبای تارِ من انقدر امیدوارانه به فرداها دل نمی بست اگه نبودی این ضمیرِ همیشه غریبه با منِ " ما " انقدر دنبالم نمی دوید اگه نبودی این خنده های مستانه و اون نشستن های كنار هم و اون حسِ عمیق و گرمِ دستام كجا بودن؟ تو اگه نبودی من و اون دردِ كهنه این قدر به جون هم نمی افتادیم و من مجبور نبودم هر روز میزبان این تن پر سودا و پر عذاب بشم تا جونی برام بمونه برای دیدن و داشتنت تو که خوب می دونی چه دردی داره تن و روحم تو اگه نبودی این ذوق و شوق من برای نوشتن لای انگشتام متولد نمی شد تو اگه نبودی من همۀ بود و نبود رو لای صندوقچه ی قدیمی فراموشی به پرشتاب ترین قسمت یه رودخونۀ وحشی می سپردم تو تکرار شدنی نیستی نازنین ببین چقد قانع شدم... من باشم... تو باشی... دوفنجون قهوه... و دیوان خواجه... همین... یاحق
نمـــی دونم چه ســـری داره! اسم كوچیکـم هــزار بار هم گفته شه... اما به پای یكـ بار گُفتن تـو نمی رسه... بعضیارو هرچقدر هـم که بخوای؛ “تموم” نمی شن. همش به آغوششون بدهکار میمونی! سکوتشون خالی میکنه دل آدم رو … آرامش صدایشون رو کم میاری! هر دم هر لحظه “کم” میاریشون … گاهی دلت میخواد همه بغضهات از توی نگاهت خونده بشن... میدونی که جسارت گفتن کلمه ها رو نداری... اما یه نگاه گنگ رو تحویل میگیری یا جمله ای مثل: چیزی شده؟؟!!! اونجاست که بغضت رو با لیوان سکوت سر میکشی و با لبخندی سرد میگی: نه،هیچی ... آخ که چقدر کم دارمت... یاحق
|
درباره وبلاگ  میگن سه موقع دعا برآورده میشه یکی وقت اذون یکی زیر بارون یکیم وقتی دلی میشکنه..... من وقت اذون زیر بارون با دلی شکسته دعا کردم خدایا هیچ دلی نشکنه . . .
امکانات وب
Alternative content | ||||||||||||||||||||||||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||||||||||||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
.gif)
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
