|
آسمون دلدادگی 
| ||||||||||||||||||||||||||
|
لینک دوستان
|
گاهی سکوت علامت رضایت نیست...! شاید کسی داره خفه میشه پشت سنگینی یه بغض....!! اومدی؟ می دونی چند وقته منتظرتم؟ می دونی چند وقته دوست دارم باهات راه برم و تمام تنم رو پر کنم از خنکی لطیف و صادق تن تو؟ نمی دونم به حکم قوانین طبیعی باز پیدات شده یا صدامو شنیدی و اومدی خیلی وقته دلم تورو می خواد راه رفتن تو یه خیابون ، بی اونکه مهم باشه تهش به کجا می رسه اصلا به جایی می رسه یا نه؟ حال من این روزا اینجوریه که دلم میخواد پیاده کنارت ، دست تو دستت فقط قدم بزنم کوچه پس کوچه های خلوت رو؛ خصوصا وقتی یه نموره بارونم بزنه و من مست تر از همیشه بشم خیلی خسته ام... این روزا عجیب کم دارمت... این روزای شلوغ پلوغ و سردرگم، دارن به سرعت می گذرن این روزا،اصلا روزای خوبی نیست کاش خیلی زود تموم شه، کاش "یه وقتایی انقدر حالم بده" این روزا عجیب دلم می خواد به صدایی که توی باد می پیچه و منو صدا می زنه، لبخند بزنم اما... سکوتم رو فقط می زارم پای نبودنت متنفرم از سری که توش پر از فکر شده، پر از تحلیل اما خروجیش صفره و به من یاد دادن تنها فعالیتی ارزشمنده که خروجی داشته باشه "تو پایان هر جستجوی منی" و منی که رو این کلمۀ "جستجو" قفل می شه حرفام، قفل می شه نگاهم، قفل می شه خاطراتم، قفل می شه تنم، قفل می شه روحم دلم جاده می خواد دلم گرمای آغوشت رو می خواد... من همه ی این د یروز هارو تا امروز به سختی گذروندم... برگرد...تحمل کردنِ نبودنت در حدِ توانم نیست باورکن. یاحق
تو این هوای گرفته صدایِ "تو".... دیدنِ "تو ".... بوسیدنِ "تو".... در آغوش کشیدنِ "تو".... حتی.... فکر کردن به "تو "برای من آرامش بخشه.... آروم باش ، حوصله کن ، آبای زودگذر ، هیچ فصلی رونخواهند دید از ریگ های ته جویبار شنیدم مهم نیست که برای من ملاقات باماه و گفت و گوی بابارون رو غدغن کردن! من برای رسیدن به آرامش تنها به تکرار اسم "تو" راضی ام ! حالا آروم باش همه چیز درست میشه! بارون که میباره ... تمومِ کوچه های شهر پراز فریادِ منه... من تنها نیستم....فقط منتظرم همین. یاحق  سلام به تو که دوستیمون چند روز بیشتر طول نکشید...
نه که فک کنی دیگه باهات دوست نیستم...نه
اتفاقا خیلی بیشتر از قبل دوست دارم که این دوستی ادامه پیدا کنه...
چون برات بیشتر از قبل احترام قائلم...
این متنم فقط به عنوان یه دردو دل برات مینویسم...
چون بودن درکنارِتو باعث میشد خیلی تو نوشتن راه بیافتم...
کنارِاستادی مثه تو یادگیری ازهرلحاظ برام شیرین بود،...
راهی که درنیمه مجبور به ترکش شدم.واقعا نمی دونم ایمان؟
نمی دونم تو این منظومه ی زندگی،مردم دنبال من می گردن.یا من به دنبال اونا؟؟
گیجم....گنگم...گم شدم تو احساسی که هنوز شکوفه نزده پرپرشد... نمیدونم لحظه ی وصال و غم جدایی از کجا وارد این منظومه ی ساده شد؟ امروز به تو گفتم :نباشم ،تاکه بازی گرفتنت رو تو اتاقک کوچیک قلبم حس نکنم... چون اگه بودم فقط باید برات نقش بازی میکردم... چون از اول فهمیدم که بازی بدی رو شروع کردی... روزِ اول به تو گفتم که من تو احساس، ازاحدی رو دست نمیخورم... گفتم که در واقع شاید خیلی کلی حرف بزنم ولی بینهایت به جزئیات دقت دارم... بهت گفتم شدم جودی آبوت که میخوام بابالنگ درازی که دوستش دارم و بهش احترام زیادی میذارم بشناسم... امااز بختِ بدِمن این بابالنگ دراز روزه ی سکوت گرفته... باقضاوتی که درموردم کردی اصلا حال نکردم ... بهت گفتم قضاوت رو به عام بسپور به کارشون واردن افرادِ عامی.... بدترین حالتت این بود که تموم سوالای من رو فقط باسوال جواب میدادی... از اول معلوم بود که فقط برای رفتن اومده بودی... نمی دونم از کجای این کره ی خاکی جایی برای خودم وزندگی ساده ی مرغابی های مهاجر آسمونم پیداکنم... جایی که از مهربونی کردن نترسی.... که در مقابل چشمات به حست نخندن... سخته تحمل این همه تلخی ایمان...باور کن
منم مثه خودت سکوت می کنم از تلخی بعضی از لحظه ها... ببین نگاه ها نگاهای عجیبی شدن... البته من وتو با این طرز نگاه غریبه نیستیم... اماهردو غریب و تنها در گوشه ای از این روزگاریم ... نگاه های اطرافمون نگاه های سردو ناپاکی شدن...! چرا؟؟ چون به هر کی نگاه میکنیم انگار توسرش نقشه ی شومی رو حلاجی میکنه... به خودت نگیری ها ولی به نظرم آدما از شرافت فقط "شر" و"آفت"بودن رو حفظ میکنن همه خیلی راحت ازهم عبورمیکنن... زیرِپای هم رو خیلی راحت خالی میکنن... تموم حسه من فقط، نگاهی خاص به اوناییه که فریاد غریبیه نگاهشون تا آسمون رفته ... همیشه مجبورم هراسون یه کناری به آسمون آبی خیالم چشم بدوزم ... ببین ایمان من دلتنگ شدم برای پرواز... برای آبی زلال آسمونم... خدابیامرزه باباروهمیشه میگفت:"آدمی که کمتر میفهمه راحتر زندگی میکنه" کاش ایمان یه کم از پاکی دلت رو به دست قطره های کوچیک ابری فکرت بسپوری تاببارند وآرامش رو ارزونی آدما کنند.. آدم هایی که فراموش کرده ان پاکی عشق و زندگی رو... من تشنه ی قطرات پاک فکرت شدم .. همینم باعث شدکه این روزهای حتی خیلی کوتاه رو کنارت باشم... ببار تا آروم شم از دنیایی که دیگه نمی شناسمش ... بباراما پاک وزلال. یاحق
امروز تموم خستگیم رو تو کوچه ،پس کوچه های یادت فریاد زدم... همه نبودن هات روباخودم تکرار کردم.. دو شبه که اصلا نخوابیدم ...امروزم که فقط گذشت.... اینکه چه جوری گذشت بماند... هرروزبارها و بارها بی اونکه خواب نازک پلکهات رو پریشون کنم با ساده ترین واژه عاشقونه"تو"رو صدا میزنم و "تو" تموم حسرت نگاه پریشونم روبه غربت واژه هاپیوند می زنی و منوتو غصه ی لحظه های نداشتنت جا می ذاری. البته میدونم که "تو"هیچ تقصیری نداری ....مشگلات زندگی زیاده... متنفرم از این همه بیخبری. خسته ام از این همه نداشتنت... هوای لحظه هام بارونی که می شه چشمام بارش یکدست بارون روجوری دنبال میکنه که انگار تو نمناکی نفس های قطره هاش ردی از نگاههای ساکت توروجستجو می کنه لحظه های عاشقیم وقتی بارونی می شه سراسر خواهش می شم برای گرفتن دستات زیر چکه کردن بی بهونه ای که بی دلیل آغاز می شه بارون بی قراریام که باریدن می گیره سکوتی نفس گیر لبهام رو به خاموشی دعوت می کنه و نگاهم شررهای عشق رو پشت پلک های خیسم پنهون می کنه بارون که می باره تنها چیزی که لذت شکوه بارش رو کامل می کنه نگاهیه که بی هوااز چشمای عسلیت به چشمای بی قرار من می شینه و حس از همیشه عاشق تر بودن سراغ ثانیه هام رو می گیره ببین فکری به حال خستگیای دلم کن وقتی که بی هیچ بهونه ای از من دور میشی و من نقش نگاه آسمونیت رو توجای جای یادم نقاشی میکنم فکری به حال دلتنگیای وقت وبیوقتم کن وقتی که حضورت روتو تموم خیابونا گم میکنم و زمزمه های قشنگ و دلنوازت رو تو شبام کم میارم. باور کن داغون میشم. وقتی که نبودنت رو با خودم هجی میکنم؛ و برای رسیدن لحظه های برگشتنت ؛ تموم جاده ها رو توصندوقچه ی قدیمیم جمع میکنم. ببین فکری به حال آتیش سرکش درونم کن وقتی نیستی ،تموم شبام یلدا میشه. فکری به حال دغدغه های بی بهونه ام کن وقتی برای هزارمین بار پنجره رو برای دیدنِ اومدنت باز میکنم و بی اونکه حتی سایه ای از کوچه گذر کنه بی اختیار صدای قدمهات رو می شنوم. اونوقته که تموم دیوارای شهر رو به رنگ چشمات عسلی میکنم و به رسم لبخندهای شیرینت سرتاسر شهر گل یاس پخش میکنم... فکری به حال کودک درونم کن... که وقتی نیستی مدام بهونه میگیره و تموم بادبادکاش رو توآسمونی که با نگاه تو پیوند داره رها میکنه و ازاون میگذره فکری به حال این بغض که بی تو سکوت روهر شب مهمون لحظه هاش میکنه چشمام برای دیدن لحظه ای که بر میگردی با تموم خوابهای عالم قهر کرده فکری به حال این روزهای خسته و کشدار کن متنفرم از روزهای بی تو بودن. یاحق
سلام بازم روز تعطیل ومن و یه عالمه فکرو خیال و رویا... من موندم و یادت و بغضی که لگد میزنه به حنجره ی پا به ماهم... عطرا بیرحمترین عنصرزمینن... بی اونکه بخوای میبرنت تا قعرِ خاطراتِ مشترکمون... "تو" میدونی من چی میگم... اینم یه جور گذرانِ روزگارو لحظه هاست... با "تو"ام، ببین وقتی نیستی شک دارم که بیای... وقتی هم که میای مطمئن نیستم که بمونی... وقتی هم که میری نمیدونم دقیقا کی میای ... این دو دلی ها... این دلتنگیها... به مرز جنون کشیدن منو... یه بار بیا برای همیشه... باز دیونه شدم... دوست داشتم باشی و منم بشم پیچک... بپیچم به پرو پای ثانیه هات... تا حتی نتونی آنی "بی " من "بودن " رو زندگی کنی.. هرچند نمیدونم خواباتو باکی شریک میشی ولی... همیشه شریک بیخوابی های من تویی... آغوشِ دریایت رو بازکن... تا یه شب رو تو امواج "تو"سرگردون باشم... تا برسم به ساحل آرامش... نه این لحظه که همه ی لحظه هام این آرامش رو میخوام... ببین کمبود خواب با یه روز مرخصی حل میشه... کمبود وقت با یه مدیریتِ زمان ... همه ی کمبودها بایه مدیریت حل میشن... تو بگوبا نبودنت چه کنم؟ اگه بیای ... این خونِ دل ،خوردن هارو تلافی نمی کنم... اونقدر عاشقت میکنم که دیگه نتونی بری. یا حق |
درباره وبلاگ  میگن سه موقع دعا برآورده میشه یکی وقت اذون یکی زیر بارون یکیم وقتی دلی میشکنه..... من وقت اذون زیر بارون با دلی شکسته دعا کردم خدایا هیچ دلی نشکنه . . .
امکانات وب
Alternative content | ||||||||||||||||||||||||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||||||||||||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
