کلمه هایی که با یاد تو میان ،از قوم مغولند....

میان....میکشن....میسوزونن و میرن...

تــَموم هوارو بومیکنم.....

چشم میدوزم....زل میزنم....

انگشتم رو بر لب زمین میزارم....

"هیس"

میخوام ردِنفساش به گوشم برسه....

اما گوشم درد میگیره از این همه بی صدایی....

دلتنگیامو مچاله میکنم و

پرت میکنم سمت آسمون....

آخه دلواپسِ تو میشم

بهم بگوکجای قصه مون سکوت کردی که هرچی میکنم صدات رو نمیشنوم...

هرچی بنویسمم کسی درک نمیکنه..

که چه حالی داره...

شبهات رو...

کنارِ عشقی به صبح برسونی...

که هنوز رنگِ چشمهاش رو هم...

از نزدیک ندیدی...

دلم قهوه میخواد ....

ازاون قهوه هایی که کناره تو باشم و باتو بنوشم....

آرامشی میخوام که...

تو باشی و من...

درکنارهم...

تو سکوت کنی و من هم گوش کنم...

و من آروم بگم دوستت دارم....

وتو بگی منم.....

صبرفریبه بزرگه زندگیه....

میدونی چرا؟

آخه خیلی با غوره هاش ور رفتم...

اما حلوا نشد....

یاحق

ببینمت. . .

گونه هات که بازم خیسن. . .

بازم با این رفیق نابابت . .

اسمش چی بود؟ هان! بارون. . .

باز با ;بارون ; قدم زدی ؟

هزار بار گفتم بارون رفیق خوبی نیست برای تنهایی هات . . .

همدم خوبی نیست برای درد هات . . .

فقط دلتنگی هات رو خیس و خیس و خیس تر میکنــــــه. . .

به من نگاه کن....

همین که تو میدو نــی

” دوستت دارم “

کافیه …

بذار خفه کنه خودش رو

دنیا …

یاحق

زندگـــــــــــی مثه ماشین قراضه ایه

کـــه می خواد ما رو به مقصد موعود برسونه...

 قــیـامـــــــــــــــــــتی سـت !

از لـحـظه ای که زنــگ ِ تــلـفن بـــلـند مـی شـه ..

از جـــا مــی پَـــرم !

تــا لـحـظه ای کـه ..

مــثـه هـمـیـشه ..

تــــو نـــیـستـی !

ســــر زده بیــــــا …

کمــــــﮯ آشفتــــگی بــــد نـیست …

اون وقــــــت …

تکــــــوندن ِ شونــــــه هاﮮ ِ پُـر غُـبــــــار 

و مُرتب کردن ِ موهــــــاﮮ ِ پریـشــــــونت ، 

بهونـــــــﮧ اﮮ مـﮯشه براﮮ ِ زندگـــــــﮯ

یاحق